علم جغرافیا در ترجمه لاتین geograghy است. یعنی توصیف زمین. در واقع هرچه در زمین هست و وابسته به بعد مکان هست در محدوده علم جغرافیا قرار میگیرید.
دانش جغرافیا در دانشگاههای ایران به دو شاخه تقسبم میشود: جغرافیای انسانی و جغرافیای طبیعی.
جغرافیای طبیعی به دو گرایش آب و هواشناسی (اقلیم شناسی) و ژئومورفولوژی تقسیم میشود.
جغرافیای انسانی به دو گرایش جغرافیای شهری و جغرافیای روستایی تقسیم می‌گردد.
در مقطع کارشناسی ارشد هر چهار گرایش یاد شده در بالا به زیرشاخه هایی تقسیم میشود.
از جمله آب و هواشناسی سینوپتیک، مخاطرات طبیعی، آب و هواشناسی ماهواره‌ای، تغییر اقلیم و، غیره
برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی روستایی، سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، کارتوگرافی و غیره
اما مهمتری چالش برای همه گرایشها و شاخه‌های بالا مساله بازار کار و اشتغال است. بطور کلی جامعه تحصیلکرده ایران از بیکاری رنج می‌برد. رشته های علوم انسانی در صدر فارغ‌التحصیلان بیکار هستند. رشته های گروه جغرافیا نیز فرصت شغلی کمی دارند. مگر افرادی که بند پ (پارتی) داشته باشند. یا لطف خدا شامل آنها شده و یک در هزار شغل مرتبط پیدا کنند.
بطور کلی سرمایه گذاری تحصیلی در گروه جغرافیا ارزشمند نیست، و احتمال اشتغال در آن کم است.
چرا که رشته های موازی و مشابه در گروه‌های دیگر هست. مثل زمین شناسی که بهتر از ژئومورفولوژی شغل پیدا میکند و جامعتر است.
یا مثل هواشناسان از گروه فیزیک هوا، که بهتر از آب‌و‌هواشناسی عمل میکند، یا همچنین فارغ‌التحصیلان شهرسازی یا طراحی شهری و برنامه ریزی شهری گروه هنر.
در مجموع پیشنهاد میشود در میان رشته های تحصیلی دانشگاهی، گروه جغرافیا و رشته های زیرمجموعه آن انتخاب نشوند. مگر اینکه فردی قصد مهاجرت از ایران را داشته باشد.
در ایران جایگاه شغلی مناسبی برای فارغ‌التحصیلان گروه جغرافیا وجود ندارد.
بهتر است وارد رشته جغرافیا و زیرشاخه های آن نشوید. تمام
درباره این سایت